Aínda que, legalmente, o ano xudicial empeza o 1 de setembro, foi hoxe cando tivo lugar a apertura solemne á que acoden todas as autoridades. Un ano máis, é un acto moi marcado pola falta de consenso entre os diferentes partidos políticos para proceder á renovación dos órganos de goberno do Consello Xeral do Poder Xudicial e do Tribunal Constitucional. E aquí é onde xorden para min as dúbidas e as reflexións sobre a independencia do poder xudicial. Como profesional que día a día pisa os xulgados, hei de dicir que teño a sorte de non poder discernir a ideoloxía dun xuíz polo seu xeito de traballar, ou polas súa resolucións. Con independencia de que sexan de xuíces para a democracia (en principio, máis de esquerdas) ou da Asociación Profesional da Maxistratura (teoricamente, máis conservadora), teño afinidades e desacordos con uns e con outros, e valoro o seu traballo totalmente á marxe da súa ideoloxía, pois os xuíces de instrución, do social, do penal, ou incluso os maxistrados da Audiencia Provincial cos que eu trato son profesionais que ditan xustiza sen deixar que as súas ideas saian ó exterior. Para os que traballamos nunha pequena cidade, os xuíces son relativamente próximos, e as súas ideas políticas (como tampouco o deberían facer para eles as nosas) non inflúen xa non nas relacións cos profesionais, senón tampouco á hora de impartir xustiza. Entón, cando se malean os xuíces? Cando deixan de ser profesionais para pasar a ser afiliados a un determinado partido político? Cando perden esa independencia que debe rexer o seu traballo? Cando deixar de ser válidos polas súas actitudes profesionais para pasar a selo polas súas ideas políticas? Gustaríame que alguén me contestara a todo isto.
A alma da toga
Reflexións dunha avogado nunha pequena cidade